اکنون یک سال از به زندان افتادن نسرین می‌گذرد؛ امروز فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر به این یک سال طولانی زندان می‌نگرد. نسرین که از دو فرزند و همسرش فعال مدنی رضا خندان جدا مانده است، در اعتراض و به‌خاطر جلوگیری از مشروعیت دادن به محاکمه‌ی ناعادلانه از اعتراض به حکم سر باز زده است. این عزم راسخ برای مبارزه در راه حق به بهای آزادی و سلامت شخصی ـ با دست زدن به اعتصاب غذا‌ها ـ در کانون تعهد نسرین به حقوق بشر قرار دارد.
این نخستین باری نیست که نسرین به زندان می‌رود. او در سال ۲۰۱۰ (۱۳۸۹) نیز دستگیر شد و تا سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) در زندان به سر برد. فقط پس از اعتراض‌های گسترده‌ی بین‌المللی از جمله رأی سازمان ملل در سال ۲۰۱۱ (۱۳۹۰) به خودسرانه و غیرقانونی بودن حکم زندان او و اهدای جایزه‌ی ساخاروف پارلمان اروپا برای آزادی اندیشه در سال ۲۰۱۲ (۱۳۹۱) بود که او سرانجام در سال ۲۰۱۳ (۱۳۹۲) آزاد شد. در پی آن، دولت‌مردان ایران با لغو پروانه‌ی وکالت او به مدت سه سال یک بار دیگر او را مجازات کردند. نسرین در اعتراض ۹ ماه در مقابل کانون وکلای دادگستری تحصن کرد و موفق به لغو این محرومیت شد.
در آوریل ۲۰۱۹، نسرین ستوده شهروند افتخاری پاریس شد.
فدراسیون بین‌المللی جامعه‌های حقوق بشر قویاْ متعهد به پشتیبانی از نسرین ستوده است و به فشار بر سازمان ملل برای دست زدن به اقدام و پیگیری کمپین‌های رسانه‌ای برای افزایش آگاهی درباره‌ی حبس ناعادلانه‌ی او ادامه می‌دهد. نسرین ستوده پس از آزادی از زندان در سال ۲۰۱۳ در فیلم مستندی حضور یافت که مورد حمایت فدراسیون قرار گرفت. این بخش از آن فیلم در یک تاکسی در ایران رخ می‌دهد.
