ماجرای دیدار جمعی از هنرمندان با حسن روحانی بار دیگر نسبت سیاست با هنر را در کانون توجه قرار داده است. پیشاپیش توضیح دهم که شخصا این کار را نپسندیدم .هنرمند مطلوب از نظر من احمد شاملو ،محمد رضا شجریان، سهراب شهید ثالث، و … هستند که مستقل از قدرت تولید هنری خود را ارائه کرده‌اند و در عین حال به مسوولیت سیاسی و اجتماعی خود عمل نموده‌اند . تاریخ نیز نشان داده است این نوع هنرمندان ماندگار هستند.. اما این نظر و یا ترجیح من دلیلی نمی‌شود که کار این جمع از هنرمندان که البته نماینده جامعه هنری ایران نیستند، را تخطئه کرد و یا بخواهم با ارزش داوری آن‌ها را نفی کنم.
