ضربی خوانی زورخانه ای در تهران در سال ۱۳۳۴ خورشیدی
ین ویدئو شامل ضربی خوانی زورخانه ای در تهران است که در سال ۱۳۳۴ خورشیدی ضبط شده است. این اثر توسط دبن باتاچاریا موسیقی دان بنگلادشی ضبط و تهیه شده است.
« مرشد » زورخانه ، حامل مهم‌ترين نقش در ورزش باستاني است : يك مرشد خوب ، بايد نوازنده‌اي چيره دست ، خواننده‌اي خوب ، و كاملاً آشنا و مسلط به آداب و رسوم زورخانه باشد .
براي هر يك از اجزاء ورزش زورخانه‌اي ، قطعات موسيقي ( سازي و آوازي ) وجود دارد كه مرشد آن را اجراء مي‌كند . موزيكاليتهٔ اين قطعات را ( تندي و كندي ريتم و ملودي ، تأكيدها ، به تدريج تند و يا كند شدن‌ها ، و غيره ) مرشد بر اساس حس و حال موجود در فضاي زورخانه و در بين ورزشكاران ، تغيير مي‌دهد .
امروزه موسيقي زورخانه شامل آواز به همراهي ضرب زورخانه است و غالباً هر دو را مرشد اجراء مي‌كند .
ضرب يا طبل زورخانه ، از نظر شكل شبيه به تنبك بزرگ موسيقي سنتي با صدايي بم‌تر و قوي‌تر است . بدنة ضرب يا طبل زورخانه از گِلِ پخته و پوست آن هم مانند ساير ضرب‌ها از پوست آهو و مانند آن تهيه مي‌شود .
اشعار در موسيقي زورخانه ، بيشتر حماسي است ، امّا بر حسب موضوع ، از اشعاري در فضائل و رثاي اولياء و انبياء دين و همچنين اشعاري با موضوعهاي اخلاقي از ديوان شعرايي همچون مولوي ، سعدي ، حافظ و شعراي معاصر نيز در اين موسيقي استفاده مي‌شود . موسيقي زورخانه از نظر فرم ، مانند ديگر انواع موسيقي قديم ايراني، در چارچوب موسيقي رديف دستگاهي و موسيقي محلي ايران جاي مي‌گيرد. ملودي و ريتم در موسيقي زورخانه با توجه به محتواي شعر، وزن شعر و حركت ورزشكاران از ميان گوشه‌هاي موسيقي رديف يا موسيقي محلي ايران انتخاب و اجراء مي‌شود .
