سیاست در واضح‌ترین شکل آن، عالم ممکنات است. سیاست بیش از هر چیز با واقعیت و عینیت‌ها سر و کار دارد.

ذهنیت‌ها تا زمانی که در شناسایی و پیش‌بینی رویداد‌ها کارایی دارند مورد توجه قرار می‌گیرند. حتی سیاست آرمانی نیز باید چشم‌انداز امیدوارکننده‌ای برای تحقق آمال خود ارائه دهد و گرنه در سینه مشتاقان محبوس می‌شود. سیاست جایی برای رمانتیسم و تخیل‌گرایی نیست. البته تخیل در شکل آرمانی، به قول آلتوسر، پتانسیل انقلابی دارد، اما این تخیل با خوش‌خیالی و ساده‌اندیشی تفاوت فاحش دارد.