جهانگیر رضوی، فرزند مهندس احمد رضوی، از یاران دکتر مصدق و از اعضای جبههی ملی ایران، از فعالان سیاسی و کنشگران اجتماعی در دههی 1960 میلادی در غرب آمریکا و در اوج مبارزات مردم آمریکا بر علیه جنگ ویتنام بود. وی از آغاز ورود به برکلی در 1963 علاوه بر شرکت در فعالیت ها و تظاهرات دانشجویان ایرانی، در مبارزات مردم آمریکا شرکت فعال و پیگیر داشت، از مبارزه علیه جنگ ویتنام، و حمایت از جنبش رادیکال آفریقاییتبارهای آمریکا گرفته تا مبارزه برای دستیابی به حقوق برابر برای دانشجویان رنگینپوست و دانشجویان سه قاره در دانشگاهها، و افزایش تعداد استادان سیاهپوست و تدریس تاریخ آفریقاییتبارها، مبارزه با تخریب خانه های ارزانقیمت، و ایجاد «پارک مردم» و فضای سبز. او از شناخته شده ترین چهرههای فعال این دوره از مبارزات شمال کالیفرنیا است.
با وجود ممنوعیت سفر از آمریکا به کوبا، جهانگیر در سال 1347 با کمک سازمانهای مترقی آمریکایی از طریق کانادا خود را به کوبا رسانید. پس از مدتی اقامت در کوبا به اروپا رفت، و از آنجا روز 30 تیر 1349 به ایران بازگشت.
ساواک او را در فرودگاه دستگیر کرد و به زندان فرستاد. او 4 سال را در زندان سپری کرد و در سال 1353 از زندان آزاد شد.
نام «حاج رضوی» برای فعالان سیاسی و اجتماعی آن سالها، چه در ایران و چه در غرب آمریکا (شمال کالیفرنیا)، همواره زنده است و یادآور یک شورشی پَرشور بر علیه نظم برآمده از سلطهی خشن نظام سرمایهداری.