جامعه مدنی جهانی و تضاد فرم و محتوا در نظام بین‌الملل
بحران‌های مختلف در گوشه و کنار جهان در دهه‌های اخیر نشانگر وجود مشکلات و نقایصی جدی در نظام بین‌الملل هستند. تراژدی بزرگ سوریه که چه بسا بزرگترین فاجعه انسانی قرن بیست و یکم باشد، مشکلات یادشده را بیش از پیش برجسته ساخته است.
تضاد فرم و محتوا بارز‌ترین نقص نظام بین‌الملل است که تاکنون اجازه واکنش مناسب از سوی جامعه جهانی برای پایان دادن به کشتار‌های گسترده، آوارگی‌ها و خرابی‌های روز افزون را نداده است.
در سال‌های پایانی سده بیستم و بعد از ریشه دواندن مفهوم حقوق بشر در دنیا، این خواست و آرزو پا گرفت که موازین حقوق بشری و مصونیت انسان‌ها از تجاوز، خشونت و سلب حیثیت انسانی، جنبه بین‌المللی و جهانی پیدا کند و از شمول دخالت انحصاری دولت‌های ملی بیرون بیاید و استاندارد‌هایی جهانی را شامل شود.
