دکتر حسین قاضیان، جامعه شناس و در حوزه های سیاست، جنسیت و فرهنگ پژوهش می کند. او متخصص پیمایش های اجتماعی، از جمله نظرسنجی است و علاوه بر آن بیش از بیست سالی سابقه روزنامه نگاری دارد. کتاب ها یی چند و مقالات و مصاحبه های متعددی از او انتشار یافته است. این یادداشت از سری مطالبی است که توسط کمپین بین المللی حقوق بشر در ایران از دکترقاضیان با تمرکز بر موضوع حقوق بشر، جامعه شناسی و تحیل سیاست ها و رفتارهای مرتبط با این حوزه منتشر می شود.

دکترحسین قاضیان – جامعه شناس

وقتی گفته می‌شود کسی دارد از چیزی «بیشرمانه» دفاع می‌کند، منظور چیست؟ کاربرد «بیشرمانه» در این جمله درست مثل این است که بگوییم کسی به من پیشنهاد «بیشرمانه»‌ای داد. در این موارد، مقصود این است که طرف از پیشنهاد زشتی که به من داد حتی احساس شرم هم نکرد، در حالی که باید می‌کرد. آنچه در پس انتظار برای شرمساری طرف مربوطه خوابیده، زیرپا گذاشتن قاعده‌ای اخلاقی است. بر همین سیاق، اگر کسی بخواهد از اراذل و اوباش دفاع کند به نظر می‌آید باید از کارش احساس شرمساری کند. انگار دارد قاعده‌ای اخلاقی را زیر پا می‌گذارد؛ قاعده‌ای بدیهی پنداشته شده که بنا بر آن اراذل و اوباش موجودات قابل دفاعی نیستند. با این همه، آیا می‌شود بی‌هیچ شرمی، یعنی بی‌شرمانه، از کسانی که پلیس آن‌ها را اراذل و اوباش می‌نامد، دفاع کرد؟