اعدام‌های ۶۷ و راه دشوار تثبیت تفکیک حق و عقیده
۱۳۹۲/۰۷/۰۴
بیشتر بخوانید
- تابستان ۱۳۶۷؛ گسستی بین دو نسل
- انتشار نامه‌های منتظری و واکنش‌های غیر انسانی
- کشتار ۶۷؛ بی‌خبری، ناباوری، سکوت و خاموشی
- تابستان ۶۷، از زمستان ۵۷ پیدا بود
- تابستان ۶۷ و مهندسی فراموشی
- پس از ۲۵ سال
- دروغ نمی‌گویم! تبر را بنگرید
- «کشتار تابستان ۶۷» از دو منظر، و چند سؤال
- تابستان ۶۷ و «کشتار از پیش سازماندهی‌شده»
- روزنامه‌نگاران و «کشتار ۶۷»
- قطار مرگ ما را جا گذاشته بود…
- بر خانواده‌ها اعدام‌شدگان دهه ۶۰ چه گذشت؟
- «کشتار ۶۷»؛ جنایت برنامه‌ریزی شده
۲۵ سال از فاجعه انسانی اعدام‌های فله‌ای و فرا قضایی زندانیان سیاسی در سال ۱۳۶۷ می‌گذرد. در طول این سال‌ها از زوایای مختلف این فاجعه هولناک مورد بررسی قرار گرفته است. اما هنوز ابعاد مهمی از آن نامکشوف مانده است.
در این میان هنوز چگونگی تصمیم‌سازی و اقناع آیت‌الله خمینی به صدور حکم شنیع اعدام‌های افرادی که در دادگاه‌های جمهوری اسلامی به دریافت حکم زندان محکوم شده بودند و کشمکش‌های موجود در درون حاکمیت و جناح‌های امنیتی، در هاله‌ای از ابهام است.
