رضا شهابی؛ کنشگری ایستاده بر آرمان کارگران
رضا شهابی فعال حقوق کارگران و عضو هیئت مدیره سندیکای کارگران شرکت واحد که بارها به دلیل تلاش‌هایش در دفاع از حقوق کارگران بازداشت و زندانی شده، این روزها در زندان دست به اعتصاب غذا زده است. شهابی که از ابتدای بازگشایی این سندیکای کارگری در کنار چهره‌هایی چون «منصور اسانلو» و «ابراهیم مددی» حضور داشته، کنشگری است که به گواهی آنان که او را از نزدیک می‌شناسند، تشنه آموختن و کسب آگاهی است. او با نظم و جدیتی کم نظیر در فعالیت‌ها شرکت کرده و به پیگیری مطالبات هم صنفی‌هایش پرداخته است. شهابی در مدت بازداشت چندین بار اعتصاب غذای طولانی داشته است و به سبب آسیب‌های وارده در دوره زندان از نظر سلامتی شرایط چندان مناسبی ندارد. او از ۱۰ خرداد ۱۳۹۳، بار دیگر دست به اعتصاب غذا زده و به سبب وخامت حالش در بیمارستان بستری است.
رضا شهابی در سال ۱۳۵۲ در شهرستان شبستر، یکی از شهرهای استان آذربایجان شرقی در ایران متولد شد. همسر وی «ربابه رضایی» نام دارد و حاصل زندگی مشترک آن‌ها، یک پسر به نام «محمدامین» و یک دختر به نام «شیرین» است.رضا شهابی از همان دوران کودکی در کنار درس خواندن کار هم می‌کرد تا بتواند بخشی از مخارج خانواده را تامین کند. او در حالی که هنوز دیپلم خود را دریافت نکرده بود، به عنوان راننده در شرکت واحد اتوبوسرانی تهران و حومه مشغول به کار شد.
رضا در ابتدا تلاش کرد تا از طریق «خانه کارگر» به پیگری مطالبات کارگران بپردازد. اما خانه کارگر اگرچه قرار بوده غیردولتی باشد، ولی به نظر برخی از فعالان کارگری خود تبدیل به عاملی برای کنترل و سرکوب کارگران شده است. «شورای اسلامي كار شرکت واحد» که وابسته به خانه کارگر است، در سال ۱۳۷۰ كارش را در شركت واحد شروع كرد تا در ظاهر، دفاع از حقوق كارگران و رانند‌گان را در این مجموعه بر عهده بگیرد. اما کاندیدا شدن كارگران برای حضور در شورای اسلامی كار، وابسته به تأیيد مديريت و حراست شركت واحد بود. بر اساس پژوهش کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری اگر هم كارگری می‌خواست از حقوق کارگران دفاع کند و موفق می‌شد با هزار ترفند از اين فيلترها رد شود، مديريت با تغيير محل كار او کاری می‌کرد که نتواند مشکلات کارگران را پیگیری کند و عملا او را از نمايندگی حذف می‌کرد. اما آنانی كه با مديريت و حراست هم‌سو بودند از پاداش‌های قابل‌توجهی مانند اضافه كار، وام‌های قرض‌الحسنه و امتیازهای ویژه دیگری برخوردار بودند و در حقیقت هر دو سال يك‌بار تعدادی كانديدا می‌شدند تا تنها شرايط كاری خودشان را بهتر کنند.
بیش‌تر بخوانید:
http://bit.ly/1nbv2gp
