با سلام به شما که در کوران استحاله رژیم ساطنت به رژیم خلافت اسلامی جان سالم بدر بردید و فرصت این را یافتید که لا اقل بخش مهمی از تاریخ حکومت شدگان را به رشته تحریر در بیاورید و بالاتر اینکه شاهد و گویای زنده این تاریخ هم باشید.دیروز اول بار بود که بطور زنده در سخنرانی شما در کانون دوستداران فرهنگ ایران در واشنگتن شرکت کردم.و اگر چه در طول سخنرانی و حتا در بخش سوال و جواب صحبت و سوالهایی داشتم که مطرح کنم ولی بیش از اندازه تشنه شنیدن اطلاعات بودم و لذا بر آن شدم که در فیسبوک شما و با فرصت بیشتری با شما سخن بکویم..دو نکته بارز یادم مانده که مطرح میکنم.. اول اینکه بودند کسانی و هنوز هم ممکن است باشند کسانی که به دلایل زنده ماندن شما در پروسه کشتار زندانیان 67 شک کنند و داستان شما را باور نکنند. من خودم اطلاعات کافی ندارم ولی اصلا برایم مهم نیست که اگر شما حتی ضعف نشان داده و توانسته بودید از این مهلکه جان سالم بد ببرید. برای من کاری که بعد از ازادی از زندان کردید بسیار مهمتر است. حتی اگر در روایت خود اینجا و آنجا اشتباهات و غیر واقع سخن گفته باشید باز ازاهمیت این مسئولیت بزرگ تاریخ نگاری در دوران مهم معاصر ایران چیزی کم نمیکند. این را آیندگان ارج بیشتری خواهند گذاشت.در هر حال اگر در توضیح شفاف علل زنده ماندن خود در ان شرایط مطلب روشنو قانع کننده ای دارید مایل بودم بشنوم و ان را به دیکرانی که از من می پرسند نیز توضیح دهم. نکته دوم روشن کردن دیدگاه شما در ارتباط با تحریم ها در مسایل هسته ای است که شما فرمودید هنوز هم معتقد هستید که هیچ حربه ای به اندازه تحریم های اقتصادی در تضیف این رژیم موثرتر نبوده و نیست ولی از جانب دیگر از توافق هسته ای حمایت میکنید و میدانید که در این توافق برداشنت تحریم ها جزئئ از این توافق است..
