ما مازندرانی‌ها یک سنتِ نوروزی زیبا داریم که به آن نوروزخوانی می‌گوئیم. حالا خبر ندارم، ولی هزار سال پیش که در ایران بودم می‌دانستم که در ولایت ما در روزهای نوروزی گروهی متشکل از نقاره‌زن و طبال و خواننده در کوچه‌ها راه می‌افتادند و نوای شادِ بهاری سر می‌دادند.
نمی‌دانم این روزها در ولایت ما چه خبر است ولی می‌دانم که “گروه رستاک” همین نوروزخوانی مازندرانی را به شکل زیبا و شیوائی بازخوانی کرده‌اند که دل آدم را می‌لرزاند (لینکش را قبلاها با عنوان “وقتی خبری داغ می‌شود!” در همین صفحه گذاشته‌ام).
اما حالا شما را به یک نوروزخوانی از نوع غیرمازندارنی‌اش دعوت می‌کنم؛ نوروزخوانی پرویز صیاد که به مناسبت نوروز همین امسال ترانه‌ی تلخ/شیرینی را می‌خواند که نه تنها دل هم‌ولایتی‌های من، که دل همه‌ی هم‌وطنانم را می‌لرزاند.

از دور برآتش

بخش آغازین