اندک اندک جمع مستان می رسند!

و من در پاسخ نوشتم: سلام بانوی خوب. من همین امروز یکشنبه خبردار شدم. با اطمینان می گویم: با کمی پایداری حتما به نتیجه خواهید رسید. ما را در کنار خود بدانید. ذره ای کوتاه نیایید. نامه ی آقای خشار دیهیمی به رییس قوه ی قضاییه نشان می دهد که بر پوسته ی ترسِ نخبگان ما ترک افتاده و این بسیار نیکو و پر برکت است. سپاس که خبرم کردید.

خانم ستوده در پاسخ نوشت: ممنون از لطف تان و دلگرمی تان . من هم مثل شما مطمئن ام با پايداری به نتيجه مي رسم . خدا شما را حفظ كند كه به جاي توصيه به احتياط و … اطمينان می دهيد . دست كم اين است كه كانون بی شرافت بايد جواب بی شرافتی هايی را كه پشت پرده دارد، بدهد . از اين بابت خوشحال نيستم ولی ناگزير است. با ارادت و سپاس: نسرين ستوده

و من نوشتم: مرا در جریان بگذارید. ساعت و مکان. کی و کجا؟ این کار بزرگ شما باید به عالی ترین وجه ممکن رسانه ای شود. اسم من و شما – چه بخواهیم و نخواهیم – مولود همین فضای رسانه ای است. که همین فضا، هم برای ما ایمنی ایجاد کرده و می کند و هم خواسته های ما را ممکن می سازد. ارادت مرا پذیرا باشید بانوی فهیم. با احترام

و بانوی فهیم نوشت: آقای نوری زاد عزيز و گرامی، شروع تحصن ام از روز سه شنبه ساعت 9 صبح و در جلوی كانون وكلا : ميدان آرژانتين – ابتدای خيابان زاگرس پلاك 3 است . من قصد اعتراض به حكم صادره را ندارم . چون كانون وكلا خود بايد پاسخگوی عمل اش باشد . بنا بر اين فقط از طريق تحصن اعتراضم را اعلام می كنم . با فرمايش شما در خصوص رسانه ها كاملا موافق ام . خدا حفظ تان كند. با ارادت فراوان: نسرين ستوده

می گویم: اطلاعات و سپاه و همه ی هیمنه ی نظام مقدس، کمترین چشم زخمی به این بانو نخواهند زد. چرا؟ چون اکنون نسرین ستوده یک چهره ی بین المللی است. چهره ای که اگر در داخل نادیده اش بگیرند، در بیرون از مرزها و در تشکل های مدنیِ جهان و در تک تک دستگاه های حقوقی و بین المللی دیده خواهد شد و دست به گلوی کسانی خواهد برد که هنوز از پس گوهر عشقی، این پیر بانویِ بی نشان و پوست و استخوان و بر سرِ گورِ پسر نشسته بر نیامده اند.

محمد نوری زاد
بیست و نه مهر نود و سه – تهران